I po Walentynkach… Mówię Wam, co to się działo! Wyobraźcie sobie, że dzwonił do mnie Pitt. Nie, nie ten, który trzeba rozliczyć. Sam we własnej osobie boski Brad Pitt. No może kiedyś bardziej boski, teraz jakiś taki przeczochrany przez fanki, przeorany przez żony trochę podobny do Pana Zenka spod lokalnego monopolowego. No ale! Nie czepiam się! Wszak to sława, urok i piniondz. A właśnie, apropos pieniądza…
Od słowa do słowa, okazało się że biedny aktorzyna, człowiek jak każdy, złamane serce, Angelina odeszła, a on szuka prawdziwej miłości. Bo czemu nie? Ma prawo. Jeszcze piękny i młody. No dobrze, może nie do końca. Ale jednak Brad Pitt! No i wyobraźcie sobie ten Pitt, dzwoni do mnie, uśmiecha się krzywym uśmiechem – pewnie prosto z Turcji – i mówi łamaną polszczyzną jaką piękną kobietą jestem.
Rozejrzałam się na boki i spojrzałam w lustro, żeby się upewnić, czy to faktycznie do o mnie. No szału nie ma. Widzę wałki na głowie, dwa podbródki, trochę zmarszczek. A, że jeszcze przed kawą i makijażem, to widok iście gwiazdorski. Z serii ,,Upiór w operze”. No ale Pittowi to wierzę.
Wróciłam do laptopa, uśmiecham się do chłopa, kawkę popijam, nasłuchuję, czy luby nie wrócił ze sklepu. Macham rzęsami, usta układam w dzióbek, brody wciągam. No bo jak nie wciągać jak ON słodzi? Może i on coś wciągnął i oślepł lekko. Bo, że boska, że seksowna, wspaniała, piękna i urocza. I mądra przede wszystkim. I tu zrobiło się podejrzanie. Przebiegła na pewno, ale skąd wie, że mądra? No, ale wszak to Pitt!
Więc ten boski prawie Pitt, rzecze mi, że chętnie by przyjechał, ale Angelina zablokowała mu wszystkie konta, i nie może się do nich dobrać. Że pożyczy ode mnie, a jak się spotkamy, odda z nawiązką. Bo przecież pragnie się ze mną spotkać, bo kocha, wielbi i szanuje. Ale Bóg zapłać co łaska, potrzebuje kilkunastu tysięcy w pożyczkę. Dolarów oczywiście, bo złotówka przecież słabo stoi. Myślę, skąd tu tysiące wziąć, jak człowiek przeżywa miesiąc od wypłaty do wypłaty, od soboty do soboty i od biedronki do biedronki. No, ale Pittowi odmówić? To się nie godzi.
Więc się pytam tego Brada jak mu przesłać. I tu jak na dżentelmena przystało, dał mi wolny wybór - we wszystkim. Blikiem, przelewem, pocztą, nawet gotów wysłać kolegę Ryenoldsa(TEGO Reynoldsa), żeby pieniążki odebrał. Cóż, sąsiad ma gołębie, więc spytałam, czy ptakiem mogę przesłać, ale chłopina chyba nie do końca umie w polskie słowa, bo zrobił zdziwioną minę. O ptakach nie chciał rozmawiać. Może to i dobrze.
W końcu pytam, czy to nie oszustwo? Bo, wiecie naciągaczy pełno. Na ładne słówka i piękną gębę niejedna poleciała – spytajcie mojego lubego! A każdy głupi wie, że w Internetach, to trzeba być ostrożnym bardziej niż na przejściu dla pieszych. No i się Brad obraził. Ileż to musiałam przepraszać, obiecać i przymilać! Nawet Angelina wkroczyła i chciała mi go odebrać. Ale obietnica przelewu, rozwiązała problem i tym samym Pittowe małżeństwo. Wszak prawdziwa miłość nie zna ceny. Mój ci on!
Wyłączyłam laptopa, obejrzałam ilość zmarszczek, umalowałam gębę i wyciągnęłam wałki z włosów, wystroiłam się w najlepszą kieckę jak na czerwony dywan, pooglądałam gołębie pocztowe za oknem, przeganiając obesrańców z parapetu. Wiecie jaka była mina lubego, gdy wrócił z miasta z walentynkowym chabaziem? Bezcenna. No chyba, że grał, ale jeśli nawet, to zdecydowanie lepiej niż marny aktorzyna czyhający na spragnione komplementów niewieście niewinne serce.
Uważajcie na siebie, na oszustów i nie dajcie się wkręcić, bo potem trudno się wykręcić.
Z wyrazami miłości, Wasza BazgrAłka.
Napisz komentarz
Komentarze