felieton

Przed laty na Dzień Kobiet, szanowny małżonek przyniósł mi płyn do naczyń Ludwik i kilka złotych druciaków do szorowania garnków – zgodnie z zamówieniem coś pachnącego i złotego, - wiedziałam że po tamtej awanturze, więcej tego błędu nie popełni. W tym roku na Dzień Kobiet, został moim bohaterem!

Mrugałam rzęsami i posyłałam całusy. Jak galeria długa i szeroka przeszłam w tę i w tamtę, roztaczając aurę swojej urody, blask mądrości i gwiezdny pył sławy. Ludzie szeptali i dyskretnie pokazywali mnie palcem. Czy jestem aż tak sławna?

Cały rok się odchudzamy. Cały rok sobie odmawiamy. Jemy te bezsmakowe sałaty, serniki ze skyra niepodobne do niczego, ciastka jak już, to owsiane, papierowe, włażące w zęby. Cola zero, mleko chude, majonez lekki. Tylko my ciężkie i tłuste. Więc po co odmawiać pączusia?

Więc ten boski prawie Pitt, rzecze mi, że chętnie by przyjechał, ale Angelina zablokowała mu wszystkie konta, i nie może się do nich dobrać. Że pożyczy ode mnie, a jak się spotkamy, odda z nawiązką. Chciałam mu wysłać gołębiem pocztowym ale się nie zgodził.

Walentynki czy walę w tynki? Pani BazgrAłka z przymrużeniem oka podchodzi do święta miłości, a Amora - jak pisze - potraktowałaby z dubeltówki.

Na dobry początek tygodnia zapraszamy na felieton Pani BazgrAłki. Co tam nabazgrała? Ledwo coś wydusiła bo pochłonęły ją wyprzedaże. Miejcie się na baczności jeśli spotkacie jej szalone oblicze w jakimś sklepie! Jak sama pisze, jest już stracona, ale może dla innych jest jeszcze nadzieja!

Wszystko co amerykanckie jest jakieś takie ładniejsze, lepsze, fajniejsze. Więc postawimy sobie pomnik Supermana. Był wyzwolicielem Polski, dobrem narodowym walczącym w czerwonej pelerynie z podatkami, uciskaniem narodu, zabójczymi cenami masła i ogólno pojętym złem - pisze Pani BazgrAłka w nowym felietonie. Chociaż pomnik Krzysztofa Ibisza czy Maryli Rodowicz też byłby niczego sobie.